من، این آدمی که دلتنگیِ چند روزه از پا درآوردش، چه طور قراره تحمل کنه ماه ها و سالها دوری و فرسخ ها و دریاها فاصله رو ؟
چرا انقدر سخته بی اعتنایی؟
چرا آدمهایی برامون ارزشمندن که کوچکترین بدیهیات رو دریغ می کنن ازمون؟
قرارمون این همه دلتنگی نبود آخه قلبِ کوچکِ پیچیده و سردرگمِ من.
قرارمون این همه خستگی نبود.. این همه تشویش و بلاتکلیفی نبود..
بعضی آدمها هم بودنشون و رفتنشون مایه ی دلتنگی و عذاب وجدانه و هم نبودنشون..
+ و تا زمانی که علم هنوز نتونسته باشه قلب رو با یک فرمان از سوی مغزِ صاحبش رام کنه، هنوز درحال درجا زدنه.
+ برای ما، برای این همه دلتنگی
ای کاش خدا کاری کند...
تماس برقرار شده (۳)
Neg
پنجشنبه ۱۶ شهریور ۹۶ , ۱۸:۱۲ش. قاف
۱۶ شهریور ۹۶، ۱۹:۰۶می ذاشتی در موقعیت شایسته تری دعوت حق رو لبیک می گفتی.
آسو نویس
جمعه ۱۷ شهریور ۹۶ , ۲۳:۰۶ش. قاف
۱۸ شهریور ۹۶، ۰۲:۱۶ع. ا.
شنبه ۱۸ شهریور ۹۶ , ۱۰:۰۹ش. قاف
۱۸ شهریور ۹۶، ۱۳:۱۱